نمی دونم چرا امروز تصمیم گرفتم بنویسم...ایام فاطمیه تمام شد...امسال از بس درگیر درسا بودم نفهمیدم کی اومد وکی رفت...ولی امسال شبای فاطمیه یه حس دیگه ای داشت...شبای فاطمیه من، ابوالفضلی شده بود...نمی دونم چرا ولی احساس میکردم این ایام با حزن ابوالفضل گره خورده...بوی یاس با بوی سیب عجین شده بودم...امسال با تمام وجود احساس میکردم فاطمه مادر ابالفضله....حسرت از دست دادن شبای شمیم یاس روی دلم سنگینی میکرد...دیروز یه نگاهی به تقویم انداختم...5شنبه وفات ام البنین....

بی اختیار دلم پرکشید تا بقیع...پشت میله های بقیع...درست روبروی قبر ام البنین...یادش بخیر اونروزایی که تنها مقرم مقام ام البنین بود...یادش بخیر اونروزایی که به بهانه قبر بی نشون خانووم روونه بقیع میشدم و اشک هامو به پای قبر خاتون روونه میکردم...یادش بخیر هرروز به بهانه زیارت ام الحسنین مفاتیح رو باز میکردم و آخرش با زیارت ام البنین ختمش میکردم....یادش بخیر اونروزایی که به یاد کربلای ارباب دلتنگ علقمه میشدم...یادش بخیر اونروزایی که به خورشید مدینه زل میزدم و عطش کربلا رو برای خاتون  واگویه میکردم...یادش بخیر اونروزایی که زیارت عباس رو کنار ام العباس زمزمه میکردم...یادش بخیر که زیارت عاشورا رو برای خاتون نجوا میکردم...یادش بخیر که وقتی سر روی سنگ مرمرهای داغ بقیع میذاشتم یه ندایی از ته دلم فریاد میزد غریب مادر....یادش بخیر وقتی به یاد حرم شیرخدا مناجات حضرت رو میخوندم یکی آرووم آرووم صدا میزد علی علی....یادش بخیر....

یه هفته به دنبال قبر مخفی ویروون بودم و آخرش کنج بقیع با نام ام البنین آرووم میگرفتم...ایام فاطمیه اونسال برام رنگ حسین داشت...شبای فاطمیه به یاد مادری سوختم که در فراق حسینش شب وروز اشک ریخت...وامشب...شب وفات خاتون ام العباس برای من رنگ و بوی حسینی داره...نمی دونم این چه سرّیه که ابوالفضل حق فرزندی فاطمه رو ادا کرد و ام العباس حق مادری روبر حسین به کمال رسوند...این مادر وپسر عصوه تمام عشقند ومعرفت...الگوی بارز گذشتند ووفا....تصویر کمال صبرند ورضا...

...امشب علی وفاطمه در آستانه بهشت منتظر حضور ام البنین اند و حسنین و زینبین در شعف دیداری دوباره...عباس همدوش 3برادر، به نظاره حضور نشسته...امشب پلی از نور از زمین بقیع به سوی آسمان مدینه عطرافشان وجود اوست...غم دوری پایان گرفت ...همه خانواده علی در انتظار عروج ام البنین لحظه شمارند....بهشت مهیای مهمانی ست...عرش آماده فرش گسترانی....بالاخره ام البنین به آرزو میرسد...حضور در کنار بانوی عرش وزمان....